Łazienki Królewskie

Łazienki Królewskie w Warszawie –

Park spełnia dziś swoje zadania podobnie jak w momencie jego utworzenia. Jest miejscem licznych wydarzeń o charakterze kulturalnym, naukowym, rozrywkowym i sportowym, a także ulubionym miejscem spacerów warszawiaków. W parku nie wolno jeździć na rolkach, deskorolkach i rowerach, co sprawia, że jest bezpieczny również dla małych dzieci. Niedaleko Łazienek znajduje się Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego, chętnie odwiedzany nie tylko przez spacerowiczów, ale również przez studentów.

Rok Budowy: 1689
Projektant/budowniczy: Tylman van Gameren 

Pałac na Wyspie, letnia rezydencja ostatniego króla Polski Stanisława Augusta, należy do najwybitniejszych osiągnięć stylu stanisławowskiego. Początki budowli sięgają XVII w., kiedy właścicielem terenów Ujazdowa był marszałek wielki koronny Stanisław Herakliusz Lubomirski. Na jego polecenie w l. 1683-1689 architekt Tylman van Gameren wybudował pawilon ogrodowy – Łaźnię, zwaną również Hippokrene (od mitologicznego źródła, które wypłynęło spod kopyt Pegaza na Helikonie i było miejscem gromadzącym Muzy i inspirującym poetów). 

Głównymi elementami wystroju pałacu są dwie elewacje: północna oraz południowa. Elewacja południowa posiada wgłębna galerię kolumnową, której ściana jest jednocześnie fasadą dawnej Łazienki Lubomirskiego, jest kameralna i obliczona na grę światła i cienia. Jej przeciwieństwem jest fasada północna ze środkowym, czterokolumnowym portykiem, obliczonym na monumentalność. Elewacje pałacu są wykonane w stylu wczesnoklasycystycznym, choć niektóre elementy (np. balkony) są barokowe.

Elewację północną zdobi kilka rzeźb: umieszczony ponad portykiem tympanon wieńczą rzeźby przedstawiające Marsa i Minerwę, dzieło powstałe pod kierownictwem Andrzeja Le Brunaokoło 1790 roku. Na tarasie znajdują się zaś dwa piaskowcowe lwy z wodotryskami, dzieło Leonardo Galliego i Franciszka Pincka, oraz dwie figury gladiatorów dłuta Andrzeja Le Bruna, będące kopią antycznych rzeźb, tzw. Gladiatorów Borghese.

Bardziej ozdobiona jest elewacja południowa: na attyce portyku umieszczone są cztery piaskowcowe rzeźby będące personifikacjami pór roku, dzieło Andrzeja Le Bruna z 1784 roku, zaś powyżej, na attyce wieńczącej belwederek, znajdują się cztery piaskowcowe rzeźby przedstawiające cztery żywioły, również będące dziełem Andrzeja Le Bruna. Jedna z nich, "Ogień", została zniszczona niemieckim pociskiem w 1944 roku, ale odtworzono ją w 1947 roku. Natomiast na attyce wieńczącej naroża skrzydeł bocznych umieszczone są rzeźby-personifikacje czterech kontynentów.

Kolejne rzeźby znajdują się na tarasie południowym przed wejściem do pałacu. Pośrodku znajduje się wykonany w 1786roku z marmuru kararyjskiego zegar słoneczny z wypisanym na blacie monogramem Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po bokach znajdują się dwie wykonane z piaskowca grupy rzeźbiarskie: Nimfa chwytająca winne grono z ręki Satyra oraz Hermafrodyta odtrącający nimfę wodną, wykonane w XVIII wieku. Natomiast w narożach tarasu znajdują się rzeźby Wisła i Bug, dzieło Ludwika Kufmanna z 1820 roku – tym rzeźbom towarzyszą dwie marmurowe wazy.

http://www.lazienki-krolewskie.pl/Palac-na-Wyspie.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81azienki_Kr%C3%B3lewskie_w_Warszawie
http://warszawa.wikia.com/wiki/Pa%C5%82ac_na_Wodzie

nr 9